Zaanstad is drie jaar lang Regenboogstad en daarom organiseren het Bureau Discriminatiezaken en filmtheater De Fabriek gezamenlijk een themareeks met maar liefst acht roze films. De (voorlopig?) een-na-laatste van dit achttal is de met lof en prijzen overladen speelfilm Una mujer fantástica, die vanaf donderdag 23 november twee weken lang te zien is in De Fabriek.

In Una mujer fantástica heeft de jonge transseksuele zangeres Marina een relatie met de twintig jaar oudere Orlando. Wanneer hij onverwacht overlijdt, wordt Marina geconfronteerd met vooroordelen en aannames. De politie vermoedt dat zij een aandeel heeft in de dood van Orlando, terwijl de ex-vrouw en de volwassen kinderen van haar vriend haar ervan betichten alleen op geld uit te zijn. In een periode van rouw en tegenslag probeert Marina haar leven weer op de rails te zetten.

Regisseur Sebastián Lelio (Gloria) toont op meedogenloze wijze hoe transgenders worden gediscrimineerd. Tegelijkertijd maakt Daniela Vega van de strijdlustige Marina een heldin om nooit te vergeten.

Una mujer fantástica werd op het filmfestival van Berlijn bekroond met een Zilveren Beer. De Volkskrant (*****): “Je raakt betoverd door de hoofdrolspeelster. Een aangrijpend relaas over rouw en veerkracht.”

Op vrijdag 24 november vertellen de vrouwen achter het Zaanse initiatief Knitted Knockers voorfgaand aan de film over hun breiwerk waarmee ze onder anderen transgenders aan borstprotheses helpen. Na de filmvertoning is er in De Fabriek een heuse brei-in, waarbij ieder die wil wat steken kan bijdragen. Neem je breinaalden mee!

Reserveren voor Una mujer fantástica kan via Belbios.nl of info@de-fabriek.nl.

De gemeente Zaanstad heeft op uitnodiging van het Ministerie van OCW voor de jaren 2015-2017 een meerjarenplan opgesteld voor emancipatiebeleid ten aanzien van lesbiënnes, homoseksuelen, biseksuelen en transgenders (LHBT). De uitvoering wordt ter hand genomen door het Bureau Discriminatiezaken. In samenwerking met een aantal externe organisaties dragen we graag een steentje bij om de doelstellingen zoals geformuleerd in de ‘Intentieverklaring lokaal emancipatiebeleid 2015-2017’ vorm te geven.

Op donderdag 3 augustus treedt, als onderdeel van bovenstaand initiatief, de stadsverteller van Amsterdam, Karel Baracs, op in het Zaandamse Erasmushuis, met het verhaal ‘Een roze geluid’. Aan de hand van de levensgeschiedenissen van Hanna (1939) en Frank (1954) maakt de stadsverteller duidelijk dat verdraagzaamheid ten opzichte van homoseksualiteit niet zomaar uit de lucht komt vallen. Hanna en Frank ervaren dat dagelijks in hun werk als ouderenverzorgers.

Het verhaal is gebaseerd op historische feiten en duurt ongeveer 35 minuten. Daarna volgt een nagesprek van ongeveer 25 minuten. Iedereen is welkom om de voorstelling bij te wonen.

Aanvang 14.30 uur, entree €3,50.

Meer informatie is te vinden via https://www.evean.nl/nieuws/evean-erasmushuis-organiseert-roze-activiteiten.

Op 28 april presenteren het Bureau Discriminatiezaken en Stichting Uitgeverij Noord-Holland de familiebiografie Eisendrath, een verzonken familie (1845-1945). Het boek, over het Zaans-joodse gezin Eisendrath, dat van 1914 tot 1942 woonde in dezelfde straat als waar het Bureau Discriminatiezaken zich bevindt, is geschreven door BD-coördinator Erik Schaap.

In 1845 verplichtte de Pruisische regering alle joden op haar grondgebied een erfelijke naam te voeren. Samson Nathan koos voor Eisendrath, een koppeling van kracht (‘ijzer’) en een hechte gezinsband (‘draad’). De naam was uniek; nergens ter wereld bevond zich een tweede familie Eisendrath.
Samson Nathan verwekte achttien kinderen bij zijn vrouw Julia. Stuk voor stuk besloten ze hun geluk buiten Westfalen te zoeken. In de loop der jaren emigreerden ze allemaal naar Chicago. Op één na: oudste zoon Baruch. Hij vertrok naar Amsterdam en werkte zich daar op tot een gerespecteerd burger.
Een eeuw na de introductie van de naam Eisendrath leefde er in heel Nederland geen nakomeling meer van de Duitse stamvader. Diens landgenoten verordonneerden in 1942 dat Zaandam, de woonplaats van huisarts Bernard Eisendrath en zijn vijf gezinsleden, als eerste gemeente binnen het nieuwe wingewest Judenrein moest zijn. De Eisendraths verlieten onder dwang Bootenmakersstraat 108 en belandden in het Amsterdamse getto, het voorgeborchte op hun route naar de ondergang. Hun wereld werd die van onderduik en weerstand, verraad en vernietiging.
Eisendrath, een verzonken familie (1845-1945) is het hartverscheurende verhaal van de Holocaust, samengebald in één gezin, vier landen en honderd jaar.

Het 176 pagina’s tellende boek is verkrijgbaar via elke Nederlandse boekhandel of door overmaking van €17,95 op rekening NL61 INGB 0000357143 van het Bureau Discriminatiezaken in Zaandam (o.v.v. ‘Eisendrath’).
Op woensdag 3 mei verzorgt Erik Schaap in het kader van het project Open Joodse Huizen in hun voormalige Zaandamse woning drie korte inleidingen over de familie Eisendrath. Een ieder is die dag om 10.30, 11.30 of 13.30 uur welkom in de Botenmakersstraat 108. Aanmelden is niet nodig, de entree is gratis.

Het College voor de Rechten van de Mens (CRM) is van mening dat het postorderbedrijf Bonprix zich schuldig heeft gemaakt aan discriminatie. Bonprix weigerde namelijk bestellingen te bezorgen bij Nederlandse woonwagencentra. Een inwoonster van Zaanstad en het Bureau Discriminatiezaken Zaanstreek/Waterland hadden het CRM om een oordeel gevraagd over de werkwijze van Bonprix.

In juli 2016 bestelde een inwoonster van Zaanstad enkele kledingstukken bij Bonprix. Toen het bedrijf liet weten dat ze geen gebruik kon maken van de aangeboden mogelijkheid om achteraf te betalen voor de bestelling nam ze contact op met Bonprix. Het internationaal opererende postorderbedrijf gaf vervolgens zowel telefonisch als, desgevraagd, schriftelijk te kennen niet te leveren aan woonwagencentra. De Zaanse klant vroeg naar het waarom van de afwijzing en kreeg vervolgens nog twee keer een afwijzing. De genoemde redenen voor de weigering aan huis te bezorgen varieerden van frauduleuze handelingen van klanten elders in Nederland tot de ‘bijzondere status’ van woonwagencentra. Indien de klant de gewenste artikelen toch wilde kopen, diende ze (in tegenstelling tot andere klanten) én vooruit te betalen én haar bestelling op te halen bij een enkele kilometers verder gelegen afhaalcentrum.

Voor de klant in kwestie was de handelswijze van Bonprix reden om samen met het Bureau Discriminatiezaken Zaanstreek/Waterland een oordeel te vragen aan het College voor de Rechten van de Mens. Dat kwam, na een op 6 januari 2017 georganiseerde zitting waar beide partijen hun standpunten konden uitleggen, tot het standpunt dat Bonprix een verboden onderscheid maakte op grond van ras.

Het CRM-oordeel is van belang voor alle woonwagenbewoners van Nederland die met een vergelijkbare werkwijze te maken hebben (gehad). Uit onderzoek is gebleken dat woonwagenbewoners in het verleden vaker zijn achtergesteld bij het leveren van goederen en diensten.

Bonprix heeft het Bureau Discriminatiezaken inmiddels laten weten het eigen beleid ten aanzien van woonwagenbewoners te gaan evalueren en waar nodig bij te stellen.